Informacje dotyczące promu

Prom to stary środek transportu, który od dawna służył ludziom do pokonywania tras na rzece, jako handlowy środek transportowy, czy do miejscowej przeprawy na drugi brzeg. Zanim wprowadzono silniki, jako napęd była wykorzystywana siła ludzka. Po rzece pływały łodzie i tratwy. Dopiero później, ok. połowy XVII wieku, wprowadzono w życie pomysł przeprawiania się na drugi brzeg z pomocą prądu rzecznego.

W przeciwieństwie do promów wysoko- i niskolinowych, kadłub promu wahadłowego jest utrzymywany przez linę o długości kilkuset metrów, która jest zakotwiczona na brzegu rzeki. Lina ma udźwig kilku ton i zabezpiecza prom przed zniesieniem go przez prąd rzeczny. Tuż przy kadłubie rodziela się na dwie liny pociągowe. Poprzez wspomaganie elektryczne lub siłowe, liny zostają tak naciągnięte, że prom uzyskuje „przekrzywione“ położenie na rzece, tak by wykorzystać siłę prądu rzecznego do poruszania się. Prom w Kurorcie Rathen ustawia się pod kątem za pomocą dwóch dużych wioseł. Ruch pojazdu, czy samolotu, który nie następuje wzdłuż długości kadłubu, w kierunku docelowym, tylko pod kątem, nazywany jest w j. niemieckim „gieren“, co oznacza „zbaczanie z kursu“. Słowo pochodzi z holenderskiego, a promy linowe, które w ten sposób się poruszają, zostały nazwane "Gierseilfähren". Promy wahadłowe, które przemieszczają się pomiędzy jednym a drugim punktem zaczepienia na brzegach rzeki, w przeciwieństwie do promów wysokolinowych, mają jednak taką wadę, że podczas postoju, czy przemieszczania się, muszą docelowo zatrzymać się na jednym z brzegów, na którym jest zakotwiczona lina.

Jeśli stoi się i patrzy na oczekujących na brzegu ludzi, którzy z niedowierzaniem dopytują, jak może poruszać się prom w obie trony bez wspomagania elektrycznego, człowiek zaczyna sobie zdawać sprawę, jak archaiczne jest to rozwiązanie, nie do końca znane w dzisiejszych czasach. Widok na prom w połączeniu z pięknem tutejszej natury,  zmysłowo, a zarazem kojąco wpływają na odwiedzających nasze tereny.

„Prom linowy, środek przyjazny środowisku, to relikt „dobrych, starych czasów“

(Źródło: fragmenty z " Die Gierseilfähren in Deutschland"; von Werner Timpe Hannover)